Η κλιματική αλλαγή αύξησε τα "διαζύγια" των άλμπατρος

Τα άλμπατρος είναι εκ των πλέον μονογαμικών ζώων που υπάρχουν στη φύση. Ωστόσο η κλιματική αλλαγή έχει παίξει τεράστιο ρόλο στο να αλλάξουν συνήθειες.

Τα άλμπατρος τείνουν να γίνουν είδος προς εξαφάνιση, με τους πληθυσμούς να μειώνονται από το 2005 μέχρι σήμερα. Οι λόγοι είναι συγκεκριμένοι: η κλιματική αλλαγή έχει κάνει πιο ζεστά τα νερά της θάλασσας και τα υποχρεώνει να αναζητήσουν αλλού την τροφή τους -που είναι λιγοστή-, ενώ οι βάρκες που ψαρεύουν τόνους πολύ συχνά πιάνουν -κατά λάθος- αυτά τα θαλασσοπούλια και τα σκοτώνουν.

Μελέτη που δημοσιεύτηκε σήμερα, θέτει και τον παράγοντα των διαζυγίων των εκ των πλέον μονογαμικών ζώων που υπάρχουν στη φύση, ως παράμετρο για την απειλή που αντιμετωπίζουν.

Πώς προέκυψε πως τα άλμπατρος είναι μονογαμικά

Από το 2014 και το βιβλίο The Thing With Feathers (του Noah Strycker) τα άλμπατρος είναι γνωστά ως εκ των πλέον 'κοινωνικά' μονογαμικών ζώων που κυκλοφορούν στον πλανήτη. Δηλαδή, μένουν αφοσιωμένα στον/στην σύντροφο τους, δια βίου. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει πως το θαλασσοπούλι παραμένει πιστό, όταν δεν το βλέπει το έτερον ήμισυ.

Όπως διευκρίνισαν επιστήμονες που μελέτησαν το φαινόμενο “στον κόσμο της επιστήμης αυτή η τάση είναι γνωστή ως 'συνδυασμός επιπλέον ζευγαριών'. Δηλαδή, είναι κάτι το σύνηθες στο φυσικό κόσμο.

Το φαινόμενο εν τω μεταξύ, μελετήθηκε καθώς ήταν ήδη γνωστό από έρευνες πως το 92% των ειδών πτηνών είναι κοινωνικά μονογαμικά, με τα άλμπατρος να είναι στο Νο1. Οι επιστήμονες ένιωσαν πως υπήρχε λόγος να ασχοληθούν περαιτέρω, καθώς αυτά τα πουλιά έχουν πολλά κοινά με τον άνθρωπο: ζουν για 50 με εξήντα χρόνια, έχουν άβολη εφηβεία, μαθαίνουν πώς να σαγηνεύουν το αντικείμενο του πόθου τους -μέσω ενός ειδικού χορού- και περνούν χρόνια μακριά από το σπίτι τους, όταν ωριμάζουν.

Οι απιστίες να αφορούν τα αρσενικά που ζευγαρώνουν για να 'περάσουν' την κληρονομιά τους στην επόμενη γενιά. Πριν σκεφτείτε πως υπάρχει 'πατριαρχία' και στα πτηνά, είναι χρήσιμο να γνωρίζονται ότι τα θηλυκά έχουν διαπιστωμένα την τάση να χαριεντίζονται και πως το ποσοστό των θηλαστικών που είναι κοινωνικά μονογαμικά είναι στο 3 με 5 τοις εκατό! Επιπροσθέτως, μόνο οι άνθρωποι μπλέκουν στη διαδικασία 'ταιριάσματος' την αγάπη. Τα πτηνά αντιμετωπίζουν το θέμα ως 'pair bond' (δεσμός ζευγαριού).

Πώς καταλαβαίνουν οι επιστήμονες το χωρισμό των άλμπατρος

Την πρώτη φορά που αναφέρθηκε το θέμα των 'διαζυγίων' μεταξύ των πτηνών ο κόσμος ζούσε στο 1996 και ένας ορνιθολόγος που συγκέντρωσε data από 100 διαφορετικά είδη που είχαν 'μακροχρόνιες σχέσεις'.

Υπήρχε είδος με 67% ποσοστό χωρισμού. Το άλμπατρος είχε μηδέν. Πώς γινόταν γνωστό το τέλος της σχέσης; Από την αδυναμία αναπαραγωγής. Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε σήμερα (24/11) στο Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences έγινε γνωστό η κλιματική αλλαγή έχει (και) ως συνέπεια την κατακόρυφη αύξηση στα διαζύγια του συγκεκριμένου πτηνού.

Ο Francesco Ventura από το University of Lisbon και οι συνεργάτες του μελέτησαν έναν πληθυσμό 15.500 ζευγαριών του μακρόβιου άλμπατρος -αυτού με το μαύρο φρύδι- σε ένα από τα νησιά Φόκλαντ, επί 15 χρόνια. Σε μια 'καλή' χρονιά, το ποσοστό των διαζυγίων ήταν το 1%.

Όπως γίνονται πιο δυσμενείς οι περιβαλλοντικές συνθήκες, χρόνο με το χρόνο, το ποσοστό αυξάνεται και είναι πλέον στο 8%. Πώς διαπιστώνεται ο χωρισμός; Από τον αριθμό των άλμπατρος που έφυγαν για πιο πράσινα βοσκοτόπια, αφότου είχαν κάνει την επιλογή συντρόφου. Οι ασυνήθιστα ζεστές θερμοκρασίες του νερού, έκαναν πιο δύσκολη την εξεύρεση τροφής και πιο σκληρό το περιβάλλον διαβίωσης και έτσι άλλαξε η φύση των συγκεκριμένων πτηνών, που υποχρεώθηκαν να φύγουν μακριά για να σωθούν -να κυνηγήσουν.

Τα άλμπατρος μας μοιάζουν -περισσότερο από όσο θα πιστεύαμε

Οι έρευνες έδειξαν πως πλέον μοιραζόμαστε ακόμα ένα κοινό με τα άλμπατρος: υπό συνθήκες έντονου στρες που προκαλεί η κλιματική αλλαγή, δουλεύουν περισσότερες ώρες για να φάνε, εξελίσσουν τις σχέσεις του σε σχέσεις από απόσταση και δυσκολεύονται να τις διατηρήσουν.

Αφήσαμε το πιο σημαντικό στοιχείο για το τέλος: τα διαζύγια των άλμπατρος μελετούνται βάσει της αδυναμίας αναπαραγωγής. Κάθε αποτυχία, αυξάνει το ποσοστό του χωρισμού. Όσο λιγότερη είναι η τροφή, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες αποτυχίας αναπαραγωγής. Προς έκπληξη τους, οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως οι χωρισμοί ήταν πάλι πολλοί, όταν οι θερμοκρασίες του νερού ήταν πολύ υψηλές -ακόμα και όταν ήταν επιτυχημένη η αναπαραγωγή.

Ο καθηγητής Ventura εξήγησε ότι “εκτιμούμε πως τα θερμά νερά αναγκάζουν τα πτηνά να κυνηγήσουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και να πετάξουν ακόμα πιο μακριά. Αν αποτύχουν να επιστρέψουν, την περίοδο της αναπαραγωγής, οι σύντροφοι τους προχωρούν στον επόμενο εκλεκτό. Όταν τα νερά είναι ζεστά και τα περιβάλλοντα σκληρά, οι ορμόνες του στρες αυξάνονται, κάτι που ενδεχομένως νιώθουν τα άλμπατρος και 'κατηγορούν' το σύντροφο τους”.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις