COP26: Μετά τη Γλασκώβη

Ο Γενικός Διευθυντής της Greenpeace Νίκος Χαραλαμπίδης αναλύει τα συμπεράσματα της Συνόδου του ΟΗΕ για την Κλιματική Κρίση. Τι πρέπει να ακολουθήσει.

Δημοσίευση:

To NEWS24/7 σε συνεργασία με την Greenpeace μεταφέρει από την Γλασκώβη τις εξελίξεις στην Σύνοδο του ΟΗΕ για την Κλιματική Κρίση, COP26.

Θετικές εκπλήξεις, βήματα μπροστά, βήματα σημειωτόν και πισωγυρίσματα… όλα σε ένα. Το COP26 στη Γλασκώβη ολοκληρώθηκε. Πάμε γι’ άλλα.

Ακτιβιστές και γραμματείς, διπλωμάτες και λομπίστες των πετρελαϊκών, εκπρόσωποι κυβερνήσεων και ΜΚΟ επιστρέφουν σπίτι και μετράνε τα κέρδη και τις ζημιές. Όλοι (με πρώτο τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών) θα κάνουν τις αποτιμήσεις τους και όλοι οι υπόλοιποι θα επιλέξουμε ανάμεσα στη δημιουργική σύνθεση των αποτιμήσεων και την αλήθεια που μας βολεύει.

Οι ΜΚΟ θα μιλήσουν για άλλη μία χαμένη ευκαιρία, η επιστήμη θα δηλώσει πόσο δύσκολη γίνεται πλέον η συγκράτηση της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη στον 1.5οC και ο Έλληνας Πρωθυπουργός θα ανακοινώνει περήφανος την πράσινη πολιτική του, που κάτω από το χαλί κρύβει το αέριο, την αποθήκευση άνθρακα και ενίοτε κλείνει το μάτι στα πυρηνικά (αλλά, δυστυχώς, δεν είναι ο μόνος). Από την πλευρά μου, επιλέγω μια διαφορετική οπτική στις τόσες καλοζυγισμένες αποτιμήσεις.

Ο Μπολσονάρου (ναι, αυτός που ενθάρρυνε τους εμπρηστές του Αμαζονίου) δεσμεύτηκε για τον περιορισμό της αποδάσωσης. Το ψυχροπολεμικό κλίμα που χτίζουν οι ΗΠΑ έναντι της Κίνας, πήγε για λίγο στο πλάι και έδωσε τη θέση του σε ασαφείς αλλά ελπιδοφόρες κοινές δεσμεύσεις για απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα στο μέλλον (και πάντα μακριά από τις απαραίτητες επιταγές της επιστήμης). Ναι, υπάρχουν πολλά σημάδια ελπίδας στις βαλίτσες μας επιστρέφοντας από τη Γλασκώβη. Υπάρχουν όμως και μεγάλα βαρίδια, βήματα που δεν έγιναν. Η παρέμβαση της Ινδίας, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, ώστε να παραλειφθεί από το τελικό κείμενο αναφορά στην ανάγκη εξάλειψης του λιγνίτη (phase out of coal), ενώ οι μικρές νησιωτικές χώρες βλέπουν νησιά να βυθίζονται και το μέλλον τους αβέβαιο, είναι ενδεικτική του μεγέθους και του είδους των πιέσεων. Ναι λοιπόν, είναι αυτά τα στοιχειώδη, τα βασικά, που για άλλη μια φορά δεν τα τολμήσαμε.

COP 26. Ήτοι 26 συναντήσεις κορυφής για να προχωρήσουμε στο αυτονόητο: την πλήρη και άνευ όρων απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Άμεσα. Πολλές συζητήσεις, πολλές επαναλήψεις και ακόμα να ακούσουμε αυτό που πρέπει: σταματάμε άμεσα τη χρηματοδότηση (οικονομική στήριξη) των ορυκτών καυσίμων (λιγνίτη, πετρέλαιο ΚΑΙ ΑΕΡΙΟ) και μεταφέρουμε τους αντίστοιχους (τεράστιους) πόρους στην εξοικονόμηση και αποθήκευση ενέργειας και παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ, οι πλούσιες χώρες (που ευθύνονται ιστορικά για το μεγαλύτερο μέρος της ρύπανσης) να δώσουν απλόχερα την απαραίτητη οικονομική και τεχνολογική ενίσχυση στις αναπτυσσόμενες οικονομίες. Χωρίς “ναι μεν αλλά” και “να το κάνουν πρώτα οι άλλοι και μετά εμείς”. Είναι σαφές ότι οι πολιτικοί ηγέτες δεν τολμούν. Οι πετρελαϊκές από την άλλη πλευρά δεν διστάζουν. Δεν διστάζουν να προσφέρουν χορηγίες στη συνάντηση των Ηνωμένων Εθνών για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Η πολυπληθής αντιπροσωπεία τους στη Γλασκώβη ήταν μεγαλύτερη από κάθε εθνική αντιπροσωπεία!

Ναι, οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν είναι ριζικές και αφορούν σχεδόν κάθε έκφραση της ζωής μας. Δεν θα γίνουν εν μία νυκτί, όμως όσο τις καθυστερούμε γίνονται όλο και πιο επιτακτικές, μεγαλύτερες και ακριβότερες. Όσο η κοινωνία βλέπει αμφιθυμία και πισωγυρίσματα από τις κυβερνήσεις τόσο αντιστέκεται στις απαραίτητες αλλαγές. Ακριβώς όπως και στην περίπτωση της πανδημίας! Η Γκρέτα είναι σαφής: “θέλω να πανικοβληθείτε σαν να καίγεται το σπίτι σας, γιατί αυτό συμβαίνει!”

Γλύφουμε λοιπόν τις πληγές μας και προχωράμε. Ναι, ο πλανήτης -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- θα ζήσει. Το διακύβευμα είναι για εμάς τους ανθρώπους. Ναι, είναι όντως αμήχανο και δυσάρεστο να μας βρίζουν τα πιτσιρίκια επειδή παίξαμε τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΖΩΗ στον τζόγο ενώ ήταν βέβαιο το αποτέλεσμα, απλώς και μόνο επειδή δεν τολμήσαμε να τα βάλουμε με “μεγάλα συμφέροντα” (για την ακρίβεια, με τα μεγαλύτερα). Και έχουν δίκιο. Σκύβουμε λοιπόν το κεφάλι και κάνουμε αυτό που πρέπει. Χωρίς δεύτερη σκέψη. COP27 σου ερχόμαστε με άλλα μυαλά και κουράγια.

*Ο Νίκος Χαραλαμπίδης είναι γενικός διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Επικαιρότητα